Week 6 | Telefoonstraat 13 en 15, woonhuis en vm. Werkplaats

Geplaatst op 8 februari 2025

Over oorspronkelijke architecten wordt nog niet gesproken. De stijl is eclectisch.
In 1899 koopt Joh. Hubert Melis het pand nr. 13 en verbouwt het tot pakhuis. In 1917 doet hij hetzelfde met nr. 15. Hij gebruikt de beide panden als magazijn voor zijn manufacturenwinkel die recht tegenover de Telefoonstraat in de Heuvelstraat was gelegen (in het pand waar tot voor kort Blokker zat, nr. 82)
Het pand nr. 13 bestaat uit vijf bouwlagen, inclusief de zolderverdieping. De topgevel is afgeknot met schouderstukken die afgedekt worden door een ezelsrug. Fraaie ankers zien we het witte stuukwerk sieren. Centraal in de eerste bouwlaag functioneren twee magazijndeuren die later van beglazing zijn voorzien. 
De woning op 15 is eenlaags met een zolderverdieping. Het zadeldak is bedekt met grijze Tuile du Nord pannen. De dakkapellen zijn later aangebracht. De gevel is van baksteen en witgeschilderd en heeft een grijze plint.
In 1985 werd nr. 13 door het echtpaar Heleen en Herman Brenders tot poppenmuseum verbouwd. Aan de achterkant werd hiervoor onder andere een lift en noodtrappenhuis geïnstalleerd.  Het museum is na tweeëntwintig jaar in 2007 gesloten wegens gebrek aan opvolging. De panden worden nu geschikt gemaakt voor kantoor- en woondoeleinden.

De panden zijn in 1889 gebouwd en staan op de gemeentelijke monumentenlijst. Bij nr. 13, de werkplaats, was dat timmerman J.M. Seumeren en bij nr. 15, het woonhuis, was Josephina Quinten, de weduwe van een fabrieksarbeider de opdrachtgever.
De panden zijn in 1889 gebouwd en staan op de gemeentelijke monumentenlijst. Bij nr. 13, de werkplaats, was dat timmerman J.M. Seumeren en bij nr. 15, het woonhuis, was Josephina Quinten, de weduwe van een fabrieksarbeider de opdrachtgever.

Meer informatie over het monument