Telefoonstraat 34, vm. pakhuis en kantoor

Het pand staat sinds 2004 op de gemeentelijke monumentenlijst, dateert van 1904 en is gebouwd in een Neorenaissancistische stijl. De oorspronkelijke opdrachtgever en architect zijn niet bekend.  

Het pand is oorspronkelijk gebouwd als pakhuis en kantoor. In 1923 verbouwde de toenmalige eigenaar, groentehandelaar L. Hexspoor, het pand tot pakhuis, winkel en woonhuis. Deze Hexspoor, ook wel bananenkoning genoemd, liet zijn groene Fyffes bananen in zijn kelder rijpen door ethyleen dat vrijkwam door verbranding van gemeentegas. Na de dood van hun vader hebben zijn zoons, Bernard en Leo jr. Hexspoor, de zaak voortgezet. Leo heeft na enige jaren besloten zelfstandig verder te gaan in een winkel aan de Spoorlaan ter hoogte van de Noordhoekse kerk.  Hij is daar door een ontploffing van de bananenrijpingsinstallatie op 36-jarige leeftijd in 1962 overleden. 
Terug naar de Telefoonstraat waar het pand nog steeds niet uitgekeken raakt op het mooie uitzicht op de Korte Tuinstraat. In 1985 kreeg het gebouw een flinke opknapbeurt en werden de winkelpuien in de oude stijl vernieuwd. Boven zien we in de trapgevel nog een hijsbalk met hijsluiken die vroeger nog van pas kwamen maar nu alleen herinneringen oproepen aan vervlogen tijden.
Het pakhuis is woonhuis geworden. In 1995 onderging het pand aan de achterkant nog een flinke uitbreiding. Jarenlang heeft hier kledingmodemagazijn Tatio gezeten.